Waauw! Het enige woord dat een beetje in de buurt komt om het gevoel te beschrijven na drie dagen rondfietsen in het Angkor tempelcomplex. Echt ongelofelijk hoe groot en hoe mooi de tempels zijn, echt een `wereldwonder`. We fietsten ongeveer 147 km en zagen misschien de helft van alle tempels... We pikten de mooiste er uit, volgens de boekskes toch: Angkor Wat, Angkor Thom, Ta Phrom en Banteaey Srei en nog een waarvan de naam mij ontsnapt. Ta Phrom is grotendeels overwoekerd door bomen, wat een speciaal effect geeft. De overige tempels schitteren door de details van de versieringen. Je kan er naar blijven kijken...
Dus, als je ooit in de buurt komt: zeker doen!
Maar doe dan aub niet zoals de meeste toeristen hier. Ze lopen max. drie dagen rond in Angkor en vertrekken dan weer uit Cambodia. Zonde voor de rest van het land en vooral voor de mensen.
Het stadje Siem Reap ligt vlakbij het tempelcomplex en is er voor en door de massa's toeristen die hier passeren. Alles vind je hier, kleine guesthouses, megasjieke hotels met golfcourt en 'spa' voor de madammen, kleine eetkraampjes op de markt en trendy restaurants. Er is hier zelfs een Muntstraat, maar dan breder en ook afgesloten voor het verkeer. Het doet nogal Westers aan... Zelfs de landmijnslachtoffers organiseerden zich op z'n westers. Slim gezien. I.p.v. elk op zich te bedelen, maken ze kleine muziekgroepjes en zetten ze zich op strategische plekken: bij de ingang van een tempel of in de Muntstraat. Het geeft ons ook een beter gevoel. Een bedelende mens is altijd confronterend en lastig om voorbij te lopen. Je kan immers niet aan allemaal iets geven. Want je hebt dan ook nog de kinderen die met postkaarten enzo leuren. We proberen een goed evenwicht te zoeken tussen iets geven aan degenen die geen andere keuze hebben en de anderen voorbij te lopen. Niet simpel.
Dus, als je ooit in de buurt komt: zeker doen!
Maar doe dan aub niet zoals de meeste toeristen hier. Ze lopen max. drie dagen rond in Angkor en vertrekken dan weer uit Cambodia. Zonde voor de rest van het land en vooral voor de mensen.
Het stadje Siem Reap ligt vlakbij het tempelcomplex en is er voor en door de massa's toeristen die hier passeren. Alles vind je hier, kleine guesthouses, megasjieke hotels met golfcourt en 'spa' voor de madammen, kleine eetkraampjes op de markt en trendy restaurants. Er is hier zelfs een Muntstraat, maar dan breder en ook afgesloten voor het verkeer. Het doet nogal Westers aan... Zelfs de landmijnslachtoffers organiseerden zich op z'n westers. Slim gezien. I.p.v. elk op zich te bedelen, maken ze kleine muziekgroepjes en zetten ze zich op strategische plekken: bij de ingang van een tempel of in de Muntstraat. Het geeft ons ook een beter gevoel. Een bedelende mens is altijd confronterend en lastig om voorbij te lopen. Je kan immers niet aan allemaal iets geven. Want je hebt dan ook nog de kinderen die met postkaarten enzo leuren. We proberen een goed evenwicht te zoeken tussen iets geven aan degenen die geen andere keuze hebben en de anderen voorbij te lopen. Niet simpel.
No comments:
Post a Comment