Toeristenland

Na enkele dagen in de hoofdstad, vertrokken we weer met onze trouwe fiets. Richting bergen deze keer. Maar zoals thuis al gezegd: als het te veel naar boven gaat, schakelen we over op vierwielig vervoer.

De eerste 60 km waren tot onze grote verbazing plat, het leek wel alsof we terug in Cambodia zaten. Met als groot verschil onze conditie. Die ging er duidelijk op vooruit. 60 platte kilometers, daar lachen we intussen mee! (Nadien lachten we groen...)

Onderweg kwamen we een Engelse fietser tegen: Jason. De laatste 20 km voor die dag legden we samen af. Die waren trouwens al Ardennen-achtig. Het was best wel gezellig, eens met drie. Ook de volgende dagen kwamen we hem regelmatig tegen. We wisselden trips en trucs uit. Hij probeerde ons te overhalen om de bergen over te fietsen, maar 1 blik op zijn fietsreisgids met grafieken over hellingen, was genoeg om ons voornemen te bevestigen.

We pikten een stukje van de weg naar Vang Vieng door een boot te nemen over het reusachtig stuwmeer. Nadien waren het nog maar 30 golvende kilometers.
En toen waren we er: in toeristenland.

Blijkbaar komen er massa's toeristen via Thailand effe de weg tussen Vientianne-Vang Vieng en Luang Prabang doen. En dat merken we. Er lopen evenveel falangs als Laotianen over de straat. En sommige toeristen boekten beter een ticket naar de Costa Brava ipv naar een boeddistisch land. Amai. We moesten vaak slikken. Weinig tot geen respect voor de locale gewoontes, vooral op vlak van kledij. Volgens de Laotianen ben je pas deftig gekleed als je schouders en knieen bedekt zijn. Moeilijk als je enkel spaghettibandjes en onderbroekschortjes mee hebt...

Gelukkig verbleven we aan de overkant van de rivier, waar het iets rustiger was en waar we een schitterend uitzicht hadden over het karstgebergte. Want, daarvoor gingen we naar Vang Vieng. En terecht. Het was een heel mooie omgeving! Door het kalkgesteente waren de rotsen overal geperforeerd met grotten die je kon bezoeken. We deden er twee.

Nadien fietsten we nog dapper tot Kasi, dwars door hetzelfde karstgebergte. Om nooit te vergeten. Dankzij Jasons gids wisten we dat het na Kasi 20 km steil bergop ging, en dat dat nog maar het begin was. We versierden dus een lift voor de eerste 20 km bergop omdat we daar nog wilden overnachten. Zoals gewoonlijk hadden we weer veel geluk en konden we (gratis) achter in de pickup van een Amerikaanse Laotiaan.
We sliepen aan warmwaterbronnen met uitzicht op de bergen, wensten Jason de volgende morgen veel succes en gingen met de bus verder naar Luang Prabang. Onderweg indrukwekkende landschappen ...

Luang Prabang is werelderfgoed en terecht. Het is een gezellige en mooie stad. Ook weer overvol toeristen natuurlijk. Zelfs zo vol dat tegen 16 uur de hotelkamers vol zitten, en er zijn er veel...
We betalen dus meer voor hetzelfde van ergens anders en soms zelfs voor minder. De mensen zijn minder vriendelijk en je moet op je hoede zijn dat ze niet het dubbele aanrekenen voor een frisdrank. We vinden het moeilijk om er echt van te genieten. Vanmorgen deden we een georganiseerde uitstap naar de Pak Ou caves. Heilige grotten langs een rivier. Op zich prima om dat georganiseerd te doen en ok de moeite. Helaas, in de 'tour' zitten ook twee stops voor kleine dorpen. Om zogezegd het echte leven te zien. Vergeet het. Het was nog erger dan we dachten: 1 dorp was veranderd in 1 lange marktkraam met soeveniers...
Dan viel het gisteren nog mee. Al waren we toen al gechoqueerd omdat we een dollar moesten betalen om een pottenbakkersdorp te bezoeken. (Die we trouwens niet betaalden.)

Toeristenland dus.
We worden er moe van. Maar morgen nemen we de boot om dan met een boog terug naar Luang Prabang te fietsen. We boekten immers een vliegtuigticket naar Hanoi. We willen meer tijd in het noorden van Laos doorbrengen en overland naar Vietnam vanuit Luang Prabang is niet evident.

De temperatuur is hier heel aangenaam. Enkel 's middags is het warm in de zon, maar dat valt goed mee omdat het vlug afkoelt. s' nachts zijn we blij met de dikke dons op het bed!

Dit was een plat verhaal uit toeristenland, volgende keer hopelijk weer een intenser verhaal!