Toch de bergen in...

Noord Laos is vooral gekend voor de bergvolkeren die nog op een erg traditionele manier leven. Je kent ze vast wel van foto's of reportages. De meeste toeristen bezoeken deze etnische minderheden met een georganiseerde trekking. Je kan het vergelijken met naar een menselijke zoo gaan. Niets voor ons dus. Met de fiets door het noorden was ook niet meteen een optie; te bergachtig. Mits een beetje puzzelwerk hebben we een mooie route uitgestippelt langs rivier valeien zodat we toch een proevertje kregen van het noorden. De eerste dag maakten we een boottocht over de Mekong van Luang prabang naar Pakbeng. Negen uur genieten van het prachtige landschap met veel bergen, rotsen en af en toe een stroomversnelling. De dagen nadien fietsen we (grofweg) langs een rivier naar Oudomxai. Veel toeristen komen hier niet. Het was dan ook genieten van het authentieke laos waar de meeste toeristen vele dollars moeten voor neertellen. De route was glooiend tot heuvelachtig, maar goed fietsbaar. We zagen laotianen in traditionele keldij, vrouwen die zilveren pijpen rookten om het ' s morgens warm te krijgen en allerlei ambachten die bij ons allang vergeten zijn. De reismoeheid die ons overviel in Luang Prabang was gauw vergeten.

Om de pas van Oudomxai naar de volgende valei over te steken schakelden we weer over naar 4 wielen. Nong Kiaw wordt wel eens het nieuwe Vang Vieng genoemd, en het is niet moeilijkte zien waarom. Het is een zalig rustig dorpje in een valei omgeven door karst gebergte en dus een prachtig landschap. Alleen geraken nog niet alle backpachers tot hier en dus ook niet de happy shakes!! We hebben twee dagen genoeten van het rivierzicht vanop onze bungalow! De eerste morgend was een grote verrassing. Toen we wakker werden zagen we de bergen aan de overkant van de rivier niet meer: een pot mist. We hebben dan ook alle kleren, inclusief sokken en schoenen, uit onze fietstassen moeten halen om ons warm te houden. Het optrekken van de mist rond de grillige rotsen was prachtig om zien.

De volgende dagen gingen terug richting Luang Prabang, een totale afstand van 140 km, iets teveel voor een dag dus. Op 42 km zou er een guesthous zijn volgens de locals. En ja hoor, we kamen terecht in een soort laotiaans bungalow park met rieten hutjes, douche en toilet buiten, te gebruiken samen met de eigenaars. We vermoeden dat we de eerste falangs waren die hier sliepen. Voor een bende van een 5 tal jongens waren we dan ook de atractie van die dag ( misschien wel week). ' s avonds werden we uitgenodigd op een feestje met Mhong Lao. In een grote aardewerk pot wordt rijst, water en iets sterks gemengd. Het leek alsof het goedje aan het gisten was. Met een aantal mensen tegelijk drink je dan van het goedje via een plastic tubetje dat door middel van een stokje op de bodem wordt gehouden. Het was lekker maar steeg nogal snel naar het hoofd. Vermits er de volgende dag 100 km op het programma stond hebben we maar kleine slokjes genomen. De laatste dag door het noorden was weer prachtig met glooiende wegen door mooie lanschappen via kleine dorpjes . Alleen de laatste 30 km merk je dat toeristenland niet ver weg is.