Laos

Kratie, datum vergeten, 6u30
De wekker gaat veel te vroeg af. Het was snik heet op de kamer en hebben daardoor veel te weinig geslapen. We verheugen ons op het beloofde land, Laos. We hebben een ticketje gekocht rechtstreeks tot aan de grens met Laos zodat we daar op tijd aankomen en nog een eindje kunnen fietsen tot aan de eerste slaapgelegenheid. Om 7.00 staan we aan de bus-stop. De bus zou immers om 7.30 vertrekken en met de fietsen is het toch altijd beter om een beetje vroeger te zijn zodat ze tijd hebben om ze deftig op het dak te binden. Aan de bus stop sturen ze ons door naar een guesthous waar we vriendelijk uitgenodigd worden om ons te zetten. Na 30 minuten wachten snappen we waarom; de bus komt immers pas om 8.00.

Een eerste serie falangs (blanken) wordt ingeladen. Nog geen 200 meter verder, aan het volgende guesthous stopt de minibus opnieuw voor nog een falang. Na drie zo'n stops komen we terecht op de echte(lees Cambodiaanse) bus terminal. Daar worden er nog eens een paar Cambodianen en de nodige bagage in en op de bus geladen. Je zou denken dat je dan rechtstreeks door rijdt, maar neen hoor. We maken nog een ommetoertje zodat een van de reizigers nog wat bagage kan ophalen en stoppen nog eens aan een stopplaats want er is op het dak nog een zitje vrij...

De tijd tikt intussen rustig voort. Geen probleem voor de meesten maar wel voor die twee fietsers die na de bus rit nog minstens 20 km voor de boeg hebben. We worden langzamerhand een beetje zenuwachtig. Eenmaal vertrokken vlot het gelukkig goed. De weg is betrekkelijk goed, het landschap uiterst saai met vooral afgebrande stukken land. Wij gelukkig dat we voor de bus en niet de fiets gekozen hebben. Tegen de middag komen we aan in Stung Treng. Twee falangs die ook naar Laos gaan worden direct verder gebracht naar de volgende bus. Wij mogen (!) rustig gaan zitten en tijd nemen voor een lunch. Een klein uur later worden we op een overzet gezet. Eenmaal aan de overkant mogen we het zelf uitzoeken. Na wat over en weer gepraat in vlot Khmer worden we opnieuw verzocht ons rustig te zetten en te wachten. Het busje komt zo. Rustig was er op dat moment niet meer bij; de tijd begon serieus te dringen.

Uiteindelijk belanden we, na een rit van 1,5h over een half aangelegde weg met niets dan steenslag, rond 15.45u aan de grens overgang. De grensovergang wordt voornamelijk door toeristen gebruikt en is dus niet veel meer dan een houten hutje, een drankstalletje en een toilet voor 1000 riel. Die laatste konden ze dus vergeten, er was genoeg bush in de buurt! We betalen 1$ voor het stempeltje aan Cambodiaanse zijde en rijden 500 meter over hobbelig niemandsland. En nog maar eens 1$ voor het stempeltje van Laos.

Het is intussen al over vieren en riskeren het niet meer om de 20 km tot de eilanden te fietsen. De avond valt hier immers om 18.00 en fietsen of overzetten nemen in het donker... We zijn er niet zo voor. Er zou een luxe resort zijn op een kleine 10 km. Weliswaar te duur voor onze portomonee, maar desnoods leggen ze ons maar in het restaurant of zo. We trappen nog 5 km over een hobbelige weg en belanden dan plots op een brede (min. 5 m breed) gravel-boulevard die na een kleine kilometer over gaat in asfalt. Een luxe na de armzalige wegen in Cambodia! Bovendien is er helemaal geen verkeer. Helemaal verheugd over de mooie weg fiesten we tot aan het resort. Een super deluxe ding, met heel mooie bungalows en een pracht locatie aan de Mekong. Nog voor we goed en wel onze fietsen op hun pikkel hebben gezet komen er al twee picolo's aan om ons te verwelkomen en een second later staan we met een fris glas water in ons hand. De kamers zijn normaal 35$, net iets teveel. Tot onze verbazing vraagt de hotelmanager wat we willen betalen en krijgen we een luxe bungalow voor 25$. We voelen ons de koning te rijk.

Na een heerlijke warme douche in een spiksplinternieuwe badkamer met zachte handdoeken genieten we van een heerlijk diner. Het uitzicht over de Mekong is super; het eten evenzo. Voor het eerst sinds lang hebben we het zelfs fris...