Een uur vliegen, een wereld van verschil

Luang Prabang- Hanoi is amper een uurtje vliegen. Zodra je de luchthaven binnenstapt heb je echter de indruk dat je een ander wereld deel binnenstapt. Plots is het een en al efficientie, goed engels en een gamma aan producten op de toonbanken. Eenmaal in de binnenstad werd het contrast alleen maar scherper. Hanoi is een bruisende stad met veel verkeer dat kriskras over de weg rijdt (zie volgende post) en constant toetert. Ondanks de drukte voelden we er ons direct thuis. Krien had een hotel gekozen zonder echt op de lokatie te letten, althans dat beweert ze... Toevallig lag het hotel knal in het drukke 'old quarter' en vlak bij een door toeristen geliefd Bia Hoi plek. Bia Hoi is goedkoop bier van het vat en drink je bij voorkeur op een terraske. Terraske betekent in Hanoi nietmeer dan een koppel kindertuinstoelen van goedkoop plastic op de rand van de straat en een voetbankje als tafeltje. Je kan je zo uren amuseren met het observeren van mensen. En ja hoor Karin, er valt heel wat te zien!!! Ondanks het toch wel frissere weer blijven de toeristen schaars gekleed rondlopen. De hele stad, of althans de stukken die wij bezochten warenerg gezellig. Een wirwar van kleine straatjes met allerhande winkeltjes (Zowel voor toeristen als locals), straatverkoopsters, cyclo-taxi's en eetstalletjes in de Old Quarter. Brede lanen met bomen, westerse winkelsen mooie statige gebouwen in de French Quarter. We hebben dan ook genoten van de twee dagen in de Vietnamese hoofdstad. Hanoi uitrijden per fiets viel best mee. Je laat je gewoon met de stroom meegaan en rij even roekeloos als de Vietnamezen... De eerste fietsdag in Vietnam was niet direct een hoogvlieger. Een grootstad uitrijden betekent zowiezo minstens dertig kilometers druk verkeer en gesloten bebouwing. Bovendien hadden we onze eerste regendag in Azie. Na een kleine dertig kilometer lieten we ons met plezier uitnodigen op een feestje ter ere van volle maan. Naast een aantal kopjes thee, werden we ook getrakteerd op iets wat we niet kenden: een kwart noot- achtig iets, een groen blaadje en een stukje wortel. Je moest het geheel in je mond stoppen en dan stevig kauwen. Mijn lichaam reageerde nogal erg op datspul: het was plots of ik helemaal wegdraaide. Krien was gelukkig iets voorzichtiger en voelde niet zoveel. Nadien begrepen we dat die dingen gekend zijn als bedelnoten. Naast een rode mond geraak je er dus ook van in hoger sferen. Naarmate de kilometers vorderden stonden er steeds minder huizen en was er meer plaats voor rijstvelden afgewisseld door megafabrieken voor schoenen en andere producten bestemd voor het westen. e tweede fietsdag, bestemming Halong bay, zullen we niet snel vergeten.We deden minstens 15 km door een gebied waar steenkool werd gewonnen. De lucht, de straat, alles zag gewoon pekzwart. Dankzij de aanhoudende miezerregen, duurde het niet lang of onze fiets, voeten en benen waren helemaal aangepast aan de omgeving! We hebben ons die avond getrakteerd op een luxeuze hotelkamer met bad en zicht op Halong Bay! Halong Bay! Krien droomt al meer dan 10 jaar van een bezoek aan dit unieke landschap van karstgebergte in de zee. In Hanoi hadden we ons laten verleiden om een vrij luxueuze trip te boeken: een 24 uurs trip per boot, in kleine groep, inclusief lunch, dinner en ontbijt. Toevaliig kwam ervoor mij nog gratis een uurtje kayakken bovenop. Het was het wachten en geld meer dan waard. Op de foto's zal je nog even moeten wachten, het lukt niet om ze op te laden.