Een dag uit het leven van twee fietsters

Donderdag 15 maart

6.00u. De wekker loopt af. Nog slaperig trekken we onze kleren aan en pakken we onze fietsen. Om 6.15u zitten we aan het ontbijt, dat inbegrepen was in de overnachting in de 'beach resort' van Lang Co. Het ontbijt bestaat uit: een vettige omelet, vettige frieten! en een garnaal-groentensoepje. Niet echt een ontbijt waar we lang op fietsen, we hebben nochtans energie nodig.
Deze ochtend staat de Hai Van Pass op de agenda. Een heuse bergpas, 10km naar boven, vanaf de zee tot 550m. Deze ligt op de beruchte Highway 1, maar gelukkig is er sinds enkele jaren een tunnel voor de eindeloze verkeersstroom. De pas wordt nog enkel door toeristenbussen, gekke fietsers en explosieve camions gebruikt. Wij content: de weg -bijna- voor ons alleen, dus geen getoeter in onze oren en vieze uitlaatgassen in onze neus.
Het klimmen gaat vlot. We vertrokken vroeg genoeg zodat het nog fris is en genieten van het landschap. Uiteindelijk fietsen we in 1 uur naar boven, met rustpauzes erbij deden we er bijna 2 uur over. Kletsnat van het zweet en met lege drinkenbussen komen we boven. Gelukkig staan er voldoende kraampjes om bij te tanken... Ook fietsen vraagt brandstof.
We zijn dubbel content, dit is een letterlijk hoogtepunt.De afdaling is zalig! Zonder trappen, op amper 20 min., zijn we weer 10km verder...Terug beneden moeten de spieren terug in actie komen, en dat voelen we. Gek. Of toch niet zo gek, er is serieuze tegenwind. Het is dus stevig trappen tot Da Nang, een grote stad die we in principe enkel voorbij willen.
Maar omdat we een vierwielig vervoermiddel zoeken om de grote afstand tot Ho Chi Minh City af te leggen, stoppen we er.
Na de stressvolle en slapeloze nacht op de nachtbus, mikken we op de nachttrein. Nadat Els minstens 3 keer het station in een uit loopt, van het ticketkantoortje naar de bagageafdeling en weer terug, lukt het haar om tickets vast te krijgen voor op 18 maart. Ma en Sanne, jullie verjaardag vieren we dus op de trein. We kozen voor de luxe trein: vertrek om 11.40u een aankomst om 5.30u, in een soft sleeper. Dat beloofd. Klein detail: een luxetrein heeft geen bagagecompartiment, de fietsen vertrekken dus 2 uur vroeger en komen een uur later aan, met een andere trein. Ook dat beloofd...
Ons middagmaal nemen we in een lokaal restaurant met buffet. Stel je niet te veel voor. Zoals gewoonlijk zitten we op kinderstoelen en eten we aan een kleine tafel. Maar het smaakt en we doen weer energie op voor het vervolg van onze dag: op naar Hoi An.
De weg naar Hoi An begint weer veel te druk volgens onze goesting, ook al is het een kleine weg volgens de kaart. Het genieten is ver weg. Om het erger te maken, blijft de wind uit de verkeerde richting waaien.
De laatste 15km zijn gelukkig iets rustiger en worden opgevrolijkt door een lokale voetbalmatch. Op een "pattatenveld" en met een te platte bal, maar het is wel ambiance.
Doodmoe komen we aan in Hoi An, 72 km op de teller, niet bijzonder veel.
We verwennen onszelf met een goed hotel, slepen onszelf tot het eerste het beste restaurant en als figuurlijk hoogtepunt van de dag eten we een zakje M&M's.
Da's lang geleden...
Moet ik nog schrijven dat we om 8.30u als een blok in slaap vallen?