Fietsen in Vietnam.

Vietnam is duidelijk geen ontwikkelingsland meer: je ziet veel mooie en nieuwe huizen, er zijn veel auto's en nog meer brommers, geld haal je in elke stad uit de muur, de meeste mensen dragen schoenen en zo kan ik nog verder gaan... Iets werd echter nog niet ontwikkeld: verkeersopvoeding. Enkele verkeersregels die hier niet gelden: je houdt rechts op de weg, de zwakke weggebruiker heeft altijd voorrang, voorsorteren als je wilt afslaan, in de bebouwde kom mag je max. met 2 naast elkaar fietsen, links voorbijsteken... Op de meeste wegen is er wel een fietspad: een aparte strook afgescheiden door een doorlopende witte streep, in principe een goede zaak. Maar, hier enkele 'verkeersregels' die van toepassing zijn: - de hoofdweg rij je altijd op zonder te kijken, het fietspad is dan de oprit of invoegstrook-als fietser rij je op de witte scheidingslijn - remmen zijn er voor de 'fouf'...de kunst is om zo weinig mogelijk te remmen - dit betekent dat het snelle verkeer, bussen en auto's, altijd en overal voorbijsteekt: in een bergop, in een bocht, als er al voorbijgestoken wordt,... - omdat je niet mag remmen, moet je ervoor zorgen dat de anderen uit deweg gaan. Dat doe je door heel luid te toeteren. Je kan het je wel voorstellen dat het even wennen is na het verkeersarme Laos. De drukte op zich valt mee, ook in de steden. Het is het gevaarlijke rijgedrag en constant getoeter dat het vermoeiend maakt. Op een bepaald moment dachten we er zelfs aan om oordopjes in te steken. Het nadeel is dan dat je het getoeter niet meer hoort, toch wel een teken van gevaar... We proberen de rustigere wegen op te zoeken. Niet altijd makkelijk: onze wegenkaart blijkt ineens niet gedetailleerd genoeg (nochtans dezelfde schaal als de vorige landen) en ineens ligt er een snelweg waar volgensde kaart niets is... Alles gaat hier snel. Ons Vietnamees gaat ook snel. Toen we de eerste keer op zoek moesten naar het stadscentrum bleek dat er wel een bord stond: 'trung tam'. Als je dat dan wil vragen moet je iets zeggen wat klinkt als 'chum duhm'. Je moet het maar weten. Overal langs de weg staan theestalletjes met grote reclameborden 'tra'. Na twee dagen gesukkel en straffe koffie drinken leerden we dat we 'tchjaaa' moeten vragen... Gelukkig kochten we een taalgidsje en is de geletterdheid hoog. We kunnen dus vaak aanduiden wat we willen en dan oefenen in de uitspraak. Een klinker kan je op 6 verschillende manieren uitspreken, met als gevolg zes verschillende betekenissen... Hopelijk gebruikten we nog niet te veel scheldwoorden in ons gestotter om thee of eten. Tot nu toe kwamen we alleen schatten van mensen tegen, die vaak veel moeite doen om je te geven wat je nodig hebt. Sommigen hebben wel weinig fantasie om ons 'Vietnamees' te verstaan, maar dat went. Vietnam is dus alweer een toffe ervaring!