De Mekong delta

De Mekong. Da's wat anders dan 't Scheld! (als zelfs een Aantwaarpener het zegt...)
We volgden de Mekong in Cambodia en Laos en hier in Vietnam fietsten we drie dagen in z'n delta. Amai, veel water dat z'n weg naar de zee zoekt. De mensen maken dankbaar gebruik van al dat water om rijst te verbouwen. Nu, bij het begin van het regenseizoen, is het oogsttijd. We zijn onder de indruk van de zware handenarbeid: mensen staan uren gebukt en tot boven hun knieen in de modder. Da's wat anders dan een beetje rondfietsen...


We waren ook onder de indruk van de levenswijze in de delta. Erg verschillend en ook armer dan we tot nu toe zagen in Vietnam. We dachten vaak terug aan Cambodia. Dat ligt amper 80 km verder, het is dus eigenlijk hetzelfde gebied.


Ons hoofddoel in de delta was het Tram Chim Nationaal Park. Een natuurpark dat internationaal bekend staat omwille van de sarus kraanvogels die hier broeden. Tot tien jaar terug zaten er duizenden. Nu nog maar een paar honderd... De internationale bekendheid straalt niet af in het bezoekerscentrum. Zeker niet als je er als individuele toerist toekomt. De zogezegde gids wou enkel een boottocht verkopen en kwam niet verder dan te zeggen wat de prijs was. Er was ook niemand die veel Engels kon, Grr. Gelukkig liep er een andere madam rond die moeite wou doen om te snappen wat we wilden: niet alleen een boottocht, maar ook zelf rondwandelen.

Na veel vijven en zessen vonden we een weg die in het park liep. Spijtig genoeg begon het na 1 km keihard te regenen, waardoor we druipend terug naar onze kamer vluchtten...


De boottocht de volgende ochtend was de moeite waard. Amai, nog nooit zagen we zoveel vogels tegelijk in een oogopslag! Verschillende soorten reigers, purperen meerkoeten totdat je sterrekes zag en verschillende zangvogels. Na wat zoeken zagen we ook 7 saruskraanvogels. Neige beesten. Het compenseerde de lulligheid van onze 'gids'. Een voorbeeld: toen we naar een uitkijktoren liepen, werd Els gestoken door een insect. Haar knie veranderde in 1 minuut in een dikke boebel met 20 kleine boebels op. Niet om aan te zien en ook pijnlijk. Toen we vroegen of hij niets verzachtends had kwam er enkel een 'nee'. Toen ik vroeg of hij geen planten kende die verzachten kreeg ik als antwoord dat er alleen gras groeide! Dat zou een natuurgids in Belgie eens moeten zeggen... Gelukkig ging het vlug terug beter met de knie en Els.