Wat Phou is een van de belangrijkste (oude) boedhistische tempels in Laos. De tempel werd heel lang geleden door de Khmer gebouwd en zou model gestaan hebben voor Angkor Wat. Niet te missen dus, het is ook UNESCO werelderfgoed. We hadden geluk, we waren er tijdens het jaarlijkse Wat Phou festival. Een tien dagen durend feest waarop half Laos op af komt. Een impressie:
Al vanaf de afslag van hoofdweg nr.13 merken we het. Een stroom van overvolle tuktuks, minibusjes, brommertjes en pick-ups met op hun 'paas'best geklede Lao. Wat Phou ligt aan de overzijde van de Mekong, iedereen moet dus met een ferry de Mekong over. Ongelofelijk maar waar, de stroom wordt in goede banen geleid: voetgangers, brommers en fietsers moeten rechtdoor, tuktuks e.d. mogen direct de ferry op. De weg even rechtdoor leidt ons naar de kleine 'ferry'. Dit is: twee kano's aan elkaar vastgemaakt met daarover een plank. Net groot genoeg voor een voetganger, twee brommers, wijllie, de kapitein en zijn hulpje om de loopplank (heel letterlijk te nemen) te bedienen. Het spul drijft en tot mijn verrassing ligt het heel stabiel. Eenmaal aan de overkant blijkt elke dorpeling een stalletje voor z'n deur te hebben. Omkomen van de dorst zal je hier niet doen...
Het dorpje Champasak ligt 7 km voor de tempel en hier zoeken we onderdak. Tot onze verbazing lukt dat vlot, waarschijnlijk omdat het nog maar 11 uur is. Nadat we onze bagage van de fietsen deden en een hapje aten, volgen we de stroom. Het is onmogelijk om verloren te rijden - volgen is de boodschap. Er blijkt veel randanimatie te zijn. Er was iets met heel veel volk, waarschijnlijk hanengevechten, maar toen we vroegen of we mochten kijken, kregen we een duidelijke 'neen'... We hielden het dan maar bij de sportwedstrijden: volleybal, voetbal en Laotiaanse voetbal. Geweldig: met een kleine rieten bal, die je enkel met je hoofd en benen mag aanraken. De sterspelers maken er een heuse show van.
Hoe dichter bij Wat Phou, hoe meer kraampjes, langgerekte 'straten' van kraampjes met alles, echt alles. Eten en drinken natuurlijk. Heerlijk verse kip: de levende kippen wachten achterin het kraampje tot het hun beurt is om op de BBQ te belanden. De spiesjes waren spijtig genoeg niet echt onze meug: hart, poten en stukjes maag... We proefden wel van verse rijstkoeken, da's wat anders dan die van de pakskes bij ons hoor. Op een festival hoort ook kledij: zowel T-shirts als mooie zijden sarongs, sletsen en ondergoed. Speelgoedkraampjes met plastieken schietgeweren en pluchen beesten en zelfs toeristische standjes van elke Laotiaanse provincie. Het was duidelijk voor de Laotianen, want ook in de toeristische kraampjes spraken ze enkel Laotiaans. Soms sprong er een blitse kraam tussenuit, met veel lawaai en schreeuwerige spandoeken voor Nescafe of instantnoodles... de dingen die je moet eten om 'in' te zijn. Er werd nog volop gebouwd aan podia met tafels en stoelen voor, drie podia naast elkaar, er kon wel duizend man zitten.
Nadat we toegang betalen (3 dollar p/p), komen we dichterbij het heiligdom. Ongelofelijk. Hele families: met grootouders, kleine kindjes, een stroom van mensen. Een rij op en een rij af. Het eigenlijke altaar ligt tegen de berg opgeplakt (90m) en de weg ernaartoe gaat over ongelijke stenen en steile trappen. Ook de ouderen gaan moedig naar boven. Onderweg moet je af en toe stoppen aan een boeddha of een ander beeld: om wierookstokjes te branden of om bloemen te offeren. De hoofdboeddha staat in een kleine plaats die volgepakt staat met mensen. Op een dag als vandaag voelen we ons indringers en blijven we er niet lang rondhangen. Op andere dagen is dit een toeristische attractie en zou je rustig foto's nemen, in je gids lezen en op zoek gaan naar die ene belangrijke bas-relief... Na een blik op de heilige bron, passeren we bij de vrouwelijke monnikken voor een zegen en een armbandje en is onze bedevaart volbracht. Een hele belevenis.
We drinken nog iets en fietsen terug naar het dorpje, terug mee met de stroom... Want die stroom blijft en gaat nu duidelijk in de twee richtingen. Het festival gaat dag en nacht door, 10 dagen aan een stuk. Wij houden het bij een dagbezoek. 's Nachts in bed liggen we nog lang wakker van het drukke verkeer dat passeert en 'genieten' zo nog mee van het festival.
Een vraag : zoek de 7 verschillen met Sfinx. We kwamen zelf niet aan 7...
Al vanaf de afslag van hoofdweg nr.13 merken we het. Een stroom van overvolle tuktuks, minibusjes, brommertjes en pick-ups met op hun 'paas'best geklede Lao. Wat Phou ligt aan de overzijde van de Mekong, iedereen moet dus met een ferry de Mekong over. Ongelofelijk maar waar, de stroom wordt in goede banen geleid: voetgangers, brommers en fietsers moeten rechtdoor, tuktuks e.d. mogen direct de ferry op. De weg even rechtdoor leidt ons naar de kleine 'ferry'. Dit is: twee kano's aan elkaar vastgemaakt met daarover een plank. Net groot genoeg voor een voetganger, twee brommers, wijllie, de kapitein en zijn hulpje om de loopplank (heel letterlijk te nemen) te bedienen. Het spul drijft en tot mijn verrassing ligt het heel stabiel. Eenmaal aan de overkant blijkt elke dorpeling een stalletje voor z'n deur te hebben. Omkomen van de dorst zal je hier niet doen...
Het dorpje Champasak ligt 7 km voor de tempel en hier zoeken we onderdak. Tot onze verbazing lukt dat vlot, waarschijnlijk omdat het nog maar 11 uur is. Nadat we onze bagage van de fietsen deden en een hapje aten, volgen we de stroom. Het is onmogelijk om verloren te rijden - volgen is de boodschap. Er blijkt veel randanimatie te zijn. Er was iets met heel veel volk, waarschijnlijk hanengevechten, maar toen we vroegen of we mochten kijken, kregen we een duidelijke 'neen'... We hielden het dan maar bij de sportwedstrijden: volleybal, voetbal en Laotiaanse voetbal. Geweldig: met een kleine rieten bal, die je enkel met je hoofd en benen mag aanraken. De sterspelers maken er een heuse show van.
Hoe dichter bij Wat Phou, hoe meer kraampjes, langgerekte 'straten' van kraampjes met alles, echt alles. Eten en drinken natuurlijk. Heerlijk verse kip: de levende kippen wachten achterin het kraampje tot het hun beurt is om op de BBQ te belanden. De spiesjes waren spijtig genoeg niet echt onze meug: hart, poten en stukjes maag... We proefden wel van verse rijstkoeken, da's wat anders dan die van de pakskes bij ons hoor. Op een festival hoort ook kledij: zowel T-shirts als mooie zijden sarongs, sletsen en ondergoed. Speelgoedkraampjes met plastieken schietgeweren en pluchen beesten en zelfs toeristische standjes van elke Laotiaanse provincie. Het was duidelijk voor de Laotianen, want ook in de toeristische kraampjes spraken ze enkel Laotiaans. Soms sprong er een blitse kraam tussenuit, met veel lawaai en schreeuwerige spandoeken voor Nescafe of instantnoodles... de dingen die je moet eten om 'in' te zijn. Er werd nog volop gebouwd aan podia met tafels en stoelen voor, drie podia naast elkaar, er kon wel duizend man zitten.
Nadat we toegang betalen (3 dollar p/p), komen we dichterbij het heiligdom. Ongelofelijk. Hele families: met grootouders, kleine kindjes, een stroom van mensen. Een rij op en een rij af. Het eigenlijke altaar ligt tegen de berg opgeplakt (90m) en de weg ernaartoe gaat over ongelijke stenen en steile trappen. Ook de ouderen gaan moedig naar boven. Onderweg moet je af en toe stoppen aan een boeddha of een ander beeld: om wierookstokjes te branden of om bloemen te offeren. De hoofdboeddha staat in een kleine plaats die volgepakt staat met mensen. Op een dag als vandaag voelen we ons indringers en blijven we er niet lang rondhangen. Op andere dagen is dit een toeristische attractie en zou je rustig foto's nemen, in je gids lezen en op zoek gaan naar die ene belangrijke bas-relief... Na een blik op de heilige bron, passeren we bij de vrouwelijke monnikken voor een zegen en een armbandje en is onze bedevaart volbracht. Een hele belevenis.
We drinken nog iets en fietsen terug naar het dorpje, terug mee met de stroom... Want die stroom blijft en gaat nu duidelijk in de twee richtingen. Het festival gaat dag en nacht door, 10 dagen aan een stuk. Wij houden het bij een dagbezoek. 's Nachts in bed liggen we nog lang wakker van het drukke verkeer dat passeert en 'genieten' zo nog mee van het festival.
Een vraag : zoek de 7 verschillen met Sfinx. We kwamen zelf niet aan 7...
6 comments:
Hey Krien en Els,
Het is me vandaag pas voor de eerste keer gelukt om op de site te komen kijken. Olivier had het al eens helemaal in het begin geprobeerd, maar toen vonden we nog niets. Sindsdien vraagt Irma met iedere keer of ik al iets meer van jullie weet...
Met haar en ons gaat alles goed en met jullie blijkbaar ook!
Het lijkt allemaal fantastisch wat jullie meemaken, ik begin al zelf te zweten achter de pc als ik lees hoe warm het daar is.
Nog veel fietsplezier en tot later.
Anneleen
Amaai,
wat een contrast met onze ervaring in Wat Phou.... Wij waren heel vroeg met de fiets uit Champasak vertrokken, en liepen er bijna alleen rond. Het was een prachtige koele (meditatie) plek die tot onze toppers behoorde. Op naar Tad Lo of ...?
Geniet er nog van!!!!
groetjes uit ons mistige Heverlee,
Lies
Hi Krien & Els
Terwijl jullie zitten te zweten, staan wij te beven bij temperaturen van -12°c momenteel maar nog steeds blue sky. Een paar graadjes wisselen? We warmen ons dus op aan jullie verhalen. Fijn om langs deze weg een beetje mee op reis te zijn met jullie! Geniet er nog van met volle teugen. Groetjes, Leen
Hallo Els en Krien,
Heb net nog eens laatste verhaal gelezen en de landkaart opengelegd.Zo kunnen we de route wat volgen en mee genieten van jullie belevenissen.
Wat Phou moet wel heel bijzonder zijn want in 't rood aangegeven.
Zijn jullie al wat gewoon aan de tropische temperaturen? Ondertussen zullen jullie al weer verder gefietst zijn en wachten we op een volgend relaas.
Hier in SKW alles ok.
Tot later
Vake
hallo Els en Krien,
wij lezen jullie verhalen met interesse, vooral Aren is erop gebrand om jullie verslagen te lezen. Bij ons is gisterenavond de eerste sneeuw gevallen, ik had dan ook helemaal geen probleem om vrijwilligers te vinden om de hond uit te laten! Figo vond het allemaal wat raar en was voortdurend aan het snuffelen en zijn snuit aan het aflikken. Vanmorgen bij de wandeling heeft hij liggen rollen in de sneeuw, stak alleszins goed af dat zwart vel. Arne is naar huis gekomen met een toets van spelling: 0/20. Hij had de opdracht niet goed gelezen en had alles in de verkeerde tijd geschreven, hij was er niet bij met z'n hoofd zei hij. Een ramp is dit niet want hij heeft dan al z'n punten voor WO en frans. Maar toch spelling is zijn zwakke punt. Zal hij wel van iemend hebben zeker?
De kinderen zijn nu wel aan het aftellen naar de skivakantie, nog een goeie week en we zijn weg.
't Zal deugd doen !
Voor jullie nog veel fietsplezier en hopelijk blijft het niet zo warm!
groetjes, Ingrid
Els en Krien
voor de eerste maal deze winter is het goed aan het sneeuwen. Maar het is weer een korte winter prik.
We hebben nog nooit zo weinig vogels op bezoek gehad. De mezen waren al aan het zoeken naar een nest.We zijn zaterdag op bezoek geweest in het parlement en de senaat en hebben daar ook de lunch gebruikt en nadien nog een wandeling gemaakt in de stad. Hetwas mooi weer en een toffe dag. 'S Avonds zijn Arne en Lars komen slapen.Geniet nog maar verder van uw reis en laat ons ook een stukje zien.Groetjes Moeke
Post a Comment